
19 Νοέ Οι κάτοικοι στο Μαθράκι
Όπως έχω πει και στο άρθρο μου “Η Απόφαση“, ένα πράγμα που μου έκανε αμέσως εντύπωση όταν πρωτοείδα ένα βίντεο για το Μαθράκι, ήταν οι κάτοικοι, το πως μιλούσαν για το νησί τους και το πως έλαμπαν τα πρόσωπά τους.
Για αυτούς λοιπόν τους κατοίκους θα μιλήσω σήμερα.
Από την πρώτη μέρα που φτάσαμε στο νησί, όλοι μας καλοδέχτηκαν, μας άνοιξαν τις καρδιές και τα σπίτια τους και δε μας έκαναν ποτέ να νιώσουμε ξένοι. Άνθρωποι καλοσυνάτοι, οι περισσότεροι συνταξιούχοι, με αγάπη για τον τόπο τους. Τα παιδιά τους είτε ζουν σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, ή μετανάστες στην Αμερική (που είναι και η πλειοψηφία). Η αγάπη όμως για το νησάκι τους είναι βαθιά ριζωμένη μέσα τους και τα καλοκαίρια έρχονται οι περισσότεροι εδώ.
Το καφενείο
Ή αλλιώς “ΚΑΦΕΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟΝ” όπως γράφει η ταμπέλα του, είναι το κύριο σημείο συνεύρεσης. Εκεί θα μαζευτούν όλοι το βράδυ, χειμώνα καλοκαίρι, θα πουν τα της καθημερινότητας, θα γελάσουν, θα φάνε, θα πιούνε και θα συναναστραφούν με τους υπόλοιπους κατοίκους. Τα καλοκαίρια είναι πάντα γεμάτο και ακούς από παντού γέλια και καλαμπούρια. Δίπλα του η εκκλησία, στην οποία βρίσκεται μια παιδική χαρά και τα παιδιά όλα μαζί παίζουν εκεί. Ελληνική μουσική ακούγεται από τα ηχεία, η τσίκνα από τα σουβλάκια σου σπάει τη μύτη και ο κυρ Χρήστος με την Ξενιώ χαμογελούν και πειράζονται με τους υπόλοιπους.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μπεις εκεί και να μην ακούσεις καλησπέρα από ΟΛΟΥΣ, να μη σου χαμογελάσουν, να μην ενδιαφερθούν. Από το πρώτο βράδυ που πήγαμε εκεί εγώ και ο Τασούλης νιώσαμε σα να είμαστε μια μεγάλη παρέα, σα να είμαστε ένα μαζί τους. Η Ντίνα, ο Τάσος, η Χριστούλα, οι πολλές Αλεξάνδρες που στην αρχή δεν ήξερα ποια είναι ποια, ο Γιάννης, ο Κώστας, η Σπυριδούλα, η Ευγενία, ο Δανιήλης, η Χρίστα, ο Δημήτρης, ο Βασίλης, ο Τζίμης, η Εφη, ο Σπύρος (άλλο δημοφιλές όνομα, όπως και το Τάσος) μερικά από τα άτομα που πρωτογνώρισα και μας συντρόφευαν να βράδια στο καφενείο, είτε μιλώντας, είτε παίζοντας χαρτιά.
Η παραλία
Επειδή ήρθαμε καλοκαίρι, είχαμε τη χαρά να βρισκόμαστε με πολλούς από τους κατοίκους, και μόνιμους και μη, κάθε μέρα στην παραλία. Οι μαμάδες και οι γιαγιάδες καθόμασταν στις ξαπλώστρες και μιλούσαμε και όλα τα παιδιά κάθε ηλικίας έπαιζαν στη θάλλασσα. Χάρμα οφθαλμών να βλέπεις τόσα πιτσιρίκια να παίζουν και να γελούν. Εκεί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την Τούλα, την Ράνια, την Ισμήνη, την Angela και άλλες πολλές γυναίκες που δε ζουν μόνιμα εδώ αλλά έρχονται τα καλοκαίρια με τις οικογένειές τους. Από την πρώτη μέρα δεθήκαμε πολύ και ρίξαμε αμέτρητα γέλια μαζί. Μου έδωσαν στιγμές για να γεμίζουν τις κρύες νύχτες του χειμώνα, μέχρι να έρθει το επόμενο καλοκαίρι και να τους ξαναδώ.
Η γειτονιά
Σε αντίθεση με τη ζωή στην πόλη, που καμιά φορά ούτε που ξέρεις τους γείτονές σου, εδώ και τους ξέρεις και πίνεις το καφεδάκι σου μαζί τους, και βοηθούν, και βοηθάς και σε αγαπούν και τους αγαπάς. Τι να πω? Για τη Σπυριδούλα και τον Κώστα που τους νιώθω πια σαν οικογένεια μου? Για την κυρά Μαρία (τη μαμά της Σπυριδούλας) που όποτε με βλέπει φωνάζει “Αγάπη μου” και με αγκαλιάζει και με φιλάει? Για την κυρα Αλεξάνδρα που ειναι δίπλα μας και όλο πειραζόμαστε? Για την Αλεξάνδρα και το Χρήστο (Γέης) που είναι πάντα εκεί να βοηθήσουν σε ό,τι χρειαστούμε και δίνουν μέσα από την καρδιά τους? Τι να πρωτοπώ για όλους αυτούς τους ανθρώπους?
Ό’τι και να πω για τους κατοίκους αυτού του νησιού θα είναι λίγο. Όσοι ανέφερα αλλά και αυτούς που δεν ανέφερα γιατί θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο, τους έχω βάλει στην καρδιά μου. Και ναι φυσικά, στραβοί, γκρινιάρηδες, ανάποδοι, υπάρχουν παντού, έτσι και εδώ. Γιατί ? Μήπως εγώ ή όλοι εσείς είμαστε τέλειοι? Όλοι μας έχουμε ελατώματα, όλοι μας έχουμε καλή και κακή πλευρά, όλοι μας έχουμε κακές και καλές μέρες. Σημασία έχει να μην είσαι κακοπροαίρετος.
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι εδώ βρήκα ζεστές καρδιές, σφιχτές αγγαλιές, πεντανόστιμα γλυκά (εγώ σας το λέω, θέλουν να με παχύνουν για να με σφάξουν το Πάσχα 😂😂), πολύ δοτικότητα και πολλή αγάπη. Και είναι τιμή μου και χαρά μου που ζω στον ίδιο τόποτ με αυτούς τους ανθρώπους ❤
Υ.Γ Ζητώ συγγνώμη αν ξέχασα να αναφέρω κάποιους, ειλικρινά σας έχω όλους μες την καρδιά μου, απλά επιγραματικά ανέφερα κάποιους γιατί αλλιώς θα καθόμασταν εδώ να διαβάζαμε με τις ώρες.
Sorry, the comment form is closed at this time.