17 Ιούν Τέλος σχολικής χρονιάς

Πέρασε ένας χρόνος από τη στιγμή που ο γιος μου κι εγώ εγκατασταθήκαμε σε αυτό το μικρό μα πανέμορφο νησάκι των Διαποντίων. Ένας χρόνος με αρκετές δυσκολίες αλλά και απεριόριστη ευτυχία. Έχουμε γίνει πια ένα με τους υπόλοιπους κατοίκους που πλέον τους θεωρούμε και μας θεωρούν οικογένεια. Γιορτάσαμε εθνικές εορτές, κάναμε παρελάσεις, Χριστούγεννα, Πάσχα.
Άνοιξε και το σχολείο μετά από 21 χρόνια για χάρη του παιδιού μου και μια υπέροχη εκπαιδευτικός, η κυρία Ελευθερία Βύζα ήρθε και από ένα κλειστό, παρατημένο χώρο, διαμόρφωσε μια αίθουσα που θα τη ζήλευαν και οι πιο σύγχρονες. Αρχικά μας είπαν ότι θα ήταν προσωρινή η κατάσταση και πως θα φτιαχνόταν το παλιό σχολείο, πράγμα που δεν έγινε παρόλες τις αμέτρητες αιτήσεις μας προς υπουργεία, περιφέρεια, πρωτοβάθμια κλπ. Κάτω λοιπόν από αυτές τις αντίξοες συνθήκες, ένας μαθητής, ο Τασούλης μου και μια υπέροχη δασκάλα κατόρθωσαν τα ακατόρθωτα. Το σχολείο μας έγινε γνωστό πέρα κι από τα όρια της χώρας, όχι μόνο για το γεγονός του ενός και μόνου μαθητή, αλλά και για τις δράσεις του.

Όλη τη σχολική χρονιά 2021-2022 η δασκάλα μας μαζί με τον Τασούλη, έστησαν ένα δημοτικό σχολείο , που είχε να λειτουργήσει 21 ολόκληρα χρόνια , από την αρχή. Έγιναν όλες οι ενέργειες ούτως ώστε να διαμορφωθεί η σχολική αίθουσα κατάλληλα και να πληρεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να υλοποιείται ομαλά και με αξιοπρέπεια η μαθησιακή διαδικασία. Διαχωρίστηκε η κοινοτική αίθουσα με την σχολική με την τοποθέτηση γυψοσανίδων , εγκαταστάθηκε κλιματιστική μονάδα μέτρησης , έγινε ελαιοχρωματισμός των επιφανειών της και καθαρισμός της , προμήθεια των αναγκαίων επίπλων και του απαραίτητου υλικοτεχνικού εξοπλισμού , δημιουργία σύνδεσης τηλεφωνικής και διαδικτύου.

Κάνανε αμέτρητες εκπαιδευτικές δράσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα. Τη φετινή σχολική χρονιά ο Τάσος παρακολούθησε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για την ασφάλεια στο νερό Safe water sports και το πρόγραμμα περιβαλλοντικών σχολικών δραστηριοτήτων ” Φροντίζω το νησί μου και τον κόσμο όλο – ανακυκλώνω “. Έγιναν διαδικτυακά εικαστικά εργαστήρια με την εθελοντική προσφορά της κυρίας Λύντιας Πετροπούλου και διαδικτυακά μαθήματα χορωδίας με την εθελοντική προσφορά της κυρίας Αγάθη Κοσκινά. Το σχολείο μας ανέπτυξε δίκτυο συνεργασίας με άλλες ακριτικές σχολικές μονάδες , δηλαδή με το δημοτικό σχολείο Ριζίων του ν. Έβρου και το μονοθέσιο δημοτικό σχολείο Τελένδου με τα οποία κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς προέβη σε πολυάριθμες δράσεις σύγχρονης και ασύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης όπως διαδικτυακή επίσκεψη σε μουσεία , συναντήσεις με αφηγητές παραμυθιών και συγγραφείς βιβλίων . Τέλος , το σχολείο μας , ο Τάσος και η δασκάλα του συνεργάστηκαν και με το 10ο πειραματικό σχολείο Καστοριάς και το 4ο Δημοτικό σχολείο Καστοριάς , με τα οποία προέβη στην υλοποίηση προγράμματος etwinning με τίτλο ” Εικόνες του τόπου μου στις 4 εποχές του έτους “.

Χάρη στη δασκάλα του ο Τάσος δεν ένιωσε στιγμή μόνος ή δυστυχισμένος στο σχολείο του, ξυπνούσε και ξυπνάει κάθε πρωί με ενθουσιασμό να πάει. Έμαθε μέσα σε πολύ λίγο διάστημα να γράφει, να διαβάζει και να απαγγέλει, πράγμα που φάνταζε αδύνατο στην αρχή μιας και ερχόμενοι από Γερμανία, στα Ελληνικά υστερούσε. Του χρόνου θα πάει στην Τετάρτη τάξη του δημοτικού και το μόνο που σκέφτεται τώρα είναι το καλοκαίρι, τα μπάνια αλλά και το πως θα ξαναρχίσει σχολείο με την “Ελευθερία του”, τη δασκάλα του που τόσο λατρεύει. Η δασκάλα όμως δυστυχώς είναι αναπληρώτρια, κάτι που δεν της δίνει το δικαίωμα να αιτηθεί να παραμείνει στο σχολείο όσο και αν το θέλει, και το θέλει πολύ. Στείλαμε λοιπόν αίτημα σε όλες τις υπεύθυνες αρχές ζητώντας κατ’ εξαίρεση να της επιτρέψουν την παραμονή της για τουλάχιστον άλλο ένα έτος. Να μπορέσει να συνεχίσει το έργο που με τόσο κόπο έστησε αυτή τη δύσκολη χρονιά. Να δει τους καρπούς των κόπων της. Αίτημα που αφορά άμεσα και το παιδί μου που ήδη άρχισε να πέφτει ψυχολογικά σκεπτόμενος ότι η δασκάλα του θα φύγει. Και όπως καταλαβαίνετε, για ένα παιδί που ήδη ζει σε αντίξοες συνθήκες, αυτό είναι πολύ σημαντικό, η ψυχολογία του.
Αίτημα που αφορά επίσης και όλους τους κατοίκους του νησιού, που αγάπησαν τη δασκάλα μας καθώς και το σύζυγό της και τους αγκάλιασαν.
Αίτημα που αφορά εμάς, την οικογένεια αυτού του παιδιού, που το μόνο που θέλουμε είναι να είναι ευτυχισμένο. Κι ένα χρόνο τώρα το μόνο που βλέπουμε είναι το χαμόγελό του.

Μη του το στερήσετε σας παρακαλώ.